Nog geen maand aan het bloggen en nu al een blokkade.

Toen ik een maand geleden begon met bloggen had ik met mezelf afgesproken dat een frequentie van 2 bloggen per week toch haalbaar zou moeten zijn. Maar nu zit de klad er al in. Geen inspiratie, geen fut, geen creativiteit. En dat al na een paar weken.
Misschien heb ik een schrijversblok dacht ik of zoals in het Engels een ”writer’s block”. Dit is het tijdelijke onvermogen van een schrijver of componist om tot schrijven te komen. Dus ik ben op internet op zoek gegaan naar oplossingen voor dit probleem. Ik las dat je aan de slag moest gaan met de opbouw van je verhaal en de personages. Dat is in mijn geval onmogelijk, want ik heb niet eens een verhaal, laat staan personages. Verder las ik dat schrijven ook een heel onzeker vak is. Niemand weet of zijn boek een bestseller wordt of zijn blog wel wordt gelezen en geliket. (Het is inderdaad geliket en niet geliked) Dus misschien speelt dat me parten.
Op zoek naar inspiratie ging ik kijken bij “de dag van d” of “de week van de”. Daar zag ik dat er op 5 april geen dagen worden gevierd. Jammer, anders had het me vast op weg geholpen. Goed, dacht ik, dan kijk ik bij morgen. Op 6 april worden er wel 3 dagen gevierd, onder anderen “de dag van het tafeltennis” Maar ook dit gaf me geen inspiratie.
Toen ook nog maar even kijken bij “de week van de”. Volgende week is “de week van de overgang”. Een week waarin aandacht wordt gegeven aan het bespreekbaar maken van de overgang. Nachtelijk zweten, opvliegers, slaapproblemen, gewichtstoename, emotionele klachten, somberheid, negatief zelfbeeld, concentratieproblemen, angst en paniek. Misschien is dit het wel, het antwoord op mijn vraag waarom ik deze week niets op papier krijg.
Ik heb altijd beweerd dat ik nauwelijks last heb van overgangsklachten, maar nu val ik toch door de mand, denk ik en is het de hoogste tijd voor hormoontherapie. Misschien helpt het ook bij de andere kwalen van deze week, geen zin in boodschappen doen, geen zin om te koken, weinig zin om te praten, alles een beetje te zwaar vinden, snel vermoeid zijn en veel braken.
Nee, dat klinkt toch meer als een ordinaire buikgriep, als ik het zo opsom. De boom in met je schrijversblok en je overgangsklachten. Natuurlijk bestaan beide en mensen kunnen er ook erg onder lijden vooral schrijvers, componisten en vrouwen, maar ik had gewoon een buikgriep, die me even enorm heeft uitgeput.
En nu ik dit weet is het ook weer rustig, komt de inspiratie terug, nu ik weet dat ik niet lid hoef te worden van een schrijverscollectief voor hulp bij mijn schrijversblok en weet ik ook dat ik niet naar de overgangsconsulente hoef voor een hormoonbehandeling.
En zo is deze blog toch maar weer gelukt. En als ik hem teruglees zit er ook nog een wijze les is, dat is helemaal bijzonder, want daar ben ik niet zo van; van het omdenken en elk probleem als een uitdaging te zien. Maar de les mag u er zelf uithalen, als dat lukt weet ik dat deze blog ondanks mijn geworstel toch waard is geweest om gepubliceerd te worden.