Een traan rechts.

Pas las ik in een tijdschrift een artikel van over het verschil tussen tranen die rollen uit het linkeroog en die rollen uit het rechteroog. Een eerste traan uit het rechteroog zou een teken van blijdschap zijn en een eerste traan uit het linkeroog een teken van verdriet.

Ik vond dit zo opmerkelijk, dat ik op zoek ben gegaan naar de wetenschappelijke onderbouwing.  Helaas kwam er weinig wetenschap aan te pas. Artikelen die over dit onderwerp gingen stonden in de tv.gids van de EO, in de Libelle en in het AD.

Maar ik ben er zelf wel op gaan letten, vooral in films heb ik de afgelopen week veel tranen zien rollen. Eigenlijk zelden tranen van blijdschap. En ze kwamen zowel eerst uit het linker, als uit het rechter en soms uit beide ogen tegelijk. Oke, kun je zeggen, dat zijn films, gespeelde tranen. Daarbij kun je niet altijd rekening houden met het idee van blijdschap rechts en verdriet links.

Maar ik dacht, hoe zit het dan met emotionele tranen die je uit om andere redenen. Bijvoorbeeld tranen bij lichamelijke pijn, bij schaamte of bij een afscheid, bij teleurstelling of boosheid of bij machteloosheid. Uit welk oog zouden de tranen dan eerst komen en wanneer komen ze uit beide ogen tegelijk, zouden daar ook nog ‘regels’ voor zijn. Geen idee, nergens info over kunnen vinden.

Het links-rechts verhaal zou zowel gelden voor mannen als vrouwen, echter mannen huilen minder dan vrouwen. Niet omdat ze anders met emoties omgaan, maar omdat hun traanbuizen korter zouden zijn. Leuk zo’n medische verklaring, maar ik denk toch echt dat mannen en vrouwen emotioneel anders in elkaar zitten. Daarnaast schijnt de cultuur en het gezin waarin je bent opgevoed ook van invloed te zijn op iemands huilgedrag.

In mijn praktijk kreeg ik vroeger wel eens vrouwen die vonden dat ze te snel en te veel huilden en die daar wat aan zouden willen doen. Aan het huilen op zich was niet zo veel te veranderen, maar door anders met problemen om te gaan of anders naar emoties te kijken, kon soms de hoeveelheid huilgedrag wel worden beïnvloed. Mannen kwamen niet zo snel met het verzoek om minder te huilen. De enige mannen die problemen hadden met hun te emotioneel reageren op zaken waren mannen die een hormoonbehandeling kregen in verband met prostaatkanker. Mannen die voorheen hoge functies hadden bekleed op een bank, bij de politie of in het leger, vonden dat ze nu zachte eieren waren geworden en overal om moesten huilen. Ze vonden dit vaak onverteerbaar. Het bijzondere was dat hun partners vaak wel blij waren met de veranderingen bij hun man, ze vonden hem sinds de behandeling zachter en liever geworden. Ook oudere mannen, die minder testosteron produceren, huilen eerder dan jongere mannen.

Nou ja, uit welk oog het nou komt, zou me verder een worst zijn. Het belangrijkst is of huilen gezond is of niet. Wat wel duidelijk is dat negatieve omstandigheden, zoals stress en slaaptekort, kunnen leiden tot meer huilen. Veel mensen schamen zich voor hun tranen en huilen het liefst alleen. Het nadeel daarvan is, dat als je alleen huilt er niemand is om je te troosten. M.Hendriks, gezondheidspsycholoog zegt hierover: ‘huilen op zich lucht niet op, huilen is eerder indirect goed voor je, als het goed is krijg je steun als je huilt en word je getroost’ Daar kun je wel van opknappen en dan maakt het niet uit, uit welk oog de eerste traan komt. Alhoewel je bij vreugdetranen geen behoefte hebt aan troost. Dus even goed opletten in het vervolg, als iemand huilt, waarom doet hij of zij dat en misschien ‘uit welk ook komt de eerst traan’. Komt die uit het rechteroog, ga dan rustig door waar je mee bezig bent of deel in de vreugde, maar ga vooral niet troosten, want dat slaat nergens op.