Het boek, ‘Vals alarm’ van Menno Oosterhoff, zelf psychiater en lijdend aan een dwangstoornis, is de laatste tijd veel in de belangstelling.  Al eerder kwam het boek van Claudia van der Werf op de markt met als titel: ‘Het heilige moeten, mijn leven met een dwangstoornis’ ook dit keer geschreven door iemand die zelf lijdt aan OCS (een obsessieve compulsieve stoornis).

In het dagelijks leven komen we allemaal wel vormen van ‘heilig moeten’ tegen, die niet vallen onder een dwangstoornis. Deze kunnen ons leven totaal beheersen, van invloed zijn op ons gedrag, op de keuzes die we maken op onze manier van denken, handelen, leven en samen leven.

Dus geen stoornis maar eerder een levensmotto: ’alles wat kan moet’.

Dus als je kind bent moeten je feestjes groots zijn en wordt er geen koek meer gehapt, je moet op sport, op muziekles, veel vriendjes hebben, je kleden naar de laatste mode. Maar omdat je ouders allebei moeten werken omdat ze 3 keer per jaar op vakantie willen, moet het kind 3 dagen naar het kinderdagverblijf en nog 1 dag naar oma. Als je 10 bent moet je een telefoon, een tablet en een computer en niet de afgedankte van je vader. Als puber moet je alles meemaken, liefst al buitenlandse schoolreisjes, uitgaan, experimenteren met drank, drugs en seks, je kleden naar de laatste mode.

En wat moeten wij zelf als volwassenen allemaal van onszelf; carrière maken, vaak en ver op vakantie, altijd beschikbaar zijn voor iedereen, 3 x per week goede seks, meedoen met de nieuwste trends op het gebied van huis, auto, kleding, vakantie. En misschien ook nog wel dag en nacht voor onze zieke ouders klaarstaan, vrijwilliger zijn bij een maatschappelijke organisatie, 2 keer per zondag naar de kerk en door de week 3 avonden druk met kerkenwerk of met yogalessen om wat meer zen te worden.

En waarom moeten we dat allemaal. Volgens mij gewoon omdat het kan. En dat lijkt zo simpel, maar in werkelijkheid is het een zware last, want het leidt niet tot keuze vrijheid, tot innerlijk rust, tot een juiste balans in je bestaan, maar tot uitputting, onvrede, burn-out, depressie.

Pas kwam ik al om half 9 in de ochtend een oude dame tegen met een boodschappenkarretje. Ik zei haar “zo U bent al vroeg op pad”. “Het heilige moeten” zei ze. Ík dacht, hoe kan je op deze leeftijd op dit tijdstip nu gedwongen worden de straat op te gaan door een heilig moeten. Toen zag ik het. Bovenop haar boodschappenkarretje lag een pak toiletpapier. Ik moest lachen en wees op haar boodschappen en zei: “oh, dàt heilige moeten” daarna liep ze snel verder om op tijd thuis te zijn.

,