Een verslaving of een passie.
Wanneer is iets nu een passie en wanneer een verslaving of is een verslaving sowieso gepassioneerd en kan een passie eenvoudig tot een verslaving geworden.
Volgens wikipedia is een passie een intens verlangen of enthousiasme voor iets of iemand. Het kan ook slaan op bewondering, vriendschap, opwinding, diepe affectie of liefde voor iemand. Bij passie gaat het om drang, drift, harttocht, liefde, verliefdheid, vurigheid, vuur of ijver.
Echter als je hebt gevoel hebt de controle te verliezen over je passie, dan ontstaat er een obsessie en van daaruit kan een verslaving ontstaan. Bij verslaving gaat het echte om een ziekelijke zucht naar iets. En als je dat iets dan hebt gevonden, ben je vaak maar even blij, daarna smaakt het toch weer naar meer.
Je zou ook kunnen zeggen dat bij passie jij de controle hebt, maar bij een verslaving heb je die niet meer. Dus als je geen tijd of geld hebt om je met je verslaving bezig te houden, dan komt er veel onrust en probeer je op allerlei manieren toch aan middelen of tijd te komen om jezelf in je behoeften te voorzien, door bijvoorbeeld geld te lenen, te stelen of op een andere wijze zorgen dat je behoeften worden bevredigd.
Bij een passie is het anders. Ik heb bijvoorbeeld een passie voor schoenen en liefst wat buitengewone en zo goedkoop mogelijke. Dit betekent dat ik bijna elke dag op marktplaats speur op zoek naar bijzondere schoenen, maat 42. Ik heb vooral liefde voor bepaalde merken, zoals Think en Loynts en Jan Jansen en ik scoor ze het liefst in mijn eigen woonomgeving om verzendkosten te besparen
Sommige mensen denken dat ik verslaafd ben aan schoenen, maar dat is niet zo. Als ik een paar dagen geen internet heb word ik niet zenuwachtig en het lukt het me ook fantastische schoenen te laten ‘lopen’ (omdat ik vind dat ik net nieuwe schoenen heb gekocht dus het nu wel even rustig aan moet). Ik krijg ook geen jeuk, hoofdpijn of andere kwalen als ik een tijdje geen schoenen koop. Dat wil dus zeggen dat ik er niet emotioneel of lichamelijk afhankelijk van ben en de onrust van het niet kopen kan verdragen.
Waar ik wel moeite mee heb is met het commentaar van mijn omgeving. Als je een test doet om te kijken of je verslaafd bent aan alcohol is 1 van de punten dat je je ergert aan mensen die een opmerking maken over je drankgebruik. Als iemand tegen mij zegt ‘heb je al weer nieuwe schoenen’ vind ik dat lastig. Ik weet dat het ’t beste is om gewoon ja te zeggen en te vragen hoe die ander ze vindt. Echter als iemand iets op deze manier over mijn schoenen zeg, voel ik me toch bezwaard, ik ga dan uitleggen dat ik al 3 maanden geen schoenen heb gekocht, dat ik net nog een paar versleten schoenen heb weggegooid en dat deze via Marktplaats maar 22,50 hebben gekost.
Verder wil ik nog uitleggen dat het een heerlijke passie is, hij mij per jaar nog minder kost dan een verstokte roker per maand en dat ik thuis een prachtige kast heb waar ik ze in bewaar en erg kan genieten van deze passie. Vooral bij als ik de schoenen ophaal krijg ik vaak prachtige verhalen te horen van de mevrouw die de schoenen had gekocht voor de bruiloft van haar dochter en daarna nooit meer had gedragen of de schoenen die de vorige eigenaresse had gedragen op een internationaal tafellinnencongres. Ik vind het dan leuk om door te vragen, want ik houd van schoenen met een verhaal, ik verzamel ze met liefde en doe ze alleen weg als ze echt tot op de draad versleten zijn.
