Surfen op het internet.
Vakantie voorbij.
‘Surfen’ is het ophalen van pagina’s met informatie op het World Wide Web (www). Het www is een verzameling van alle documenten die je via het internet op je computerscherm kan lezen. … Net zoals in een bibliotheek bestaat het internet uit boeken (websites) die bestaan uit pagina’s (webpagina’s).
Dus in plaats van duiken in de zee kun je duiken in het internet. Je kunt zo maar wat rond zwemmen of heel gericht gaan zoeken naar een bepaald onderwerp of een antwoord op een bepaalde vraag. Je kunt oppervlakkig ronddolen of de diepte induiken. Je kunt internet gebruiken voor ongeveer alle (levens)vragen.
Een paar voor beelden. Internet is een fantastische bibliotheek waar je informatie kunt vinden over bijna elk onderwerp, betreffende welke studie, onderzoek of opleiding dan ook.
Ook kun je informatie zoeken over jouw kwaal, jouw pillen, jouw behandeling en je arts, met naam en toenaam. Je kunt informatie vinden over jouw stad, jouw wijk en je straat. Verder kun je over elk te verkopen product informatie vinden. Stel je hebt een soep gekocht van een bepaald merk, dan kun je de ingrediënten vinden, je kunt er achter komen waar en door wie de soep gemaakt is en waar en voor hoeveel geld je deze soep kunt kopen.
Verder kun je over ongeveer iedereen informatie vinden. Niet alleen over het koningshuis en onze ministers, maar ook over mensen die bekend zijn van radio en televisie en soms ook over je klasgenoten van vroeger, je collega’s en zelfs over jezelf. Dat laatste is helemaal grappig, als surfend kom ik mezelf bijvoorbeeld tegen als medewerker bij een tv-programma, als auteur, als psycholoog, als spreker, als pedagoog en seksuoloog en tegenwoordig ook als blogger. En soms kom ik u tegen, als u mijn blog heeft gedeeld met anderen of als u een opmerking heeft geschreven. Ook zie ik via LinkedIn of u een baby heeft gebaard, een nieuwe baan hebt gekregen, een uitstapje hebt gemaakt met het gezin of een foto van uw dochter die al weer 6 is of van uw kleinzoon die zo lekker ligt te slapen.
Maar surfen op WWW kan ook leiden tot het vinden van bruikbare zelfhulpmethodes. Heel belangrijk als je er in de zomervakantie achter bent gekomen dat je toch nog niet perfect gelukkig bent, dat je visie op het leven toch niet altijd zo positief is als je wel dacht, dat je op het werk of thuis toch nog wat aan zelfontplooiing heb laten liggen.
Wat ik vandaag tegenkwam was de site over OM-denken. Daar komen de volgende gedachten voorbij: ‘vrijheid is ook kiezen om iets bewust niest te doen’, ‘grenzen zijn er om aan te geven waar iets nieuws begint’ ‘ik ben totaal uit mijn doen, heerlijk’. Het zijn moderne tegeltjeswijsheden, misschien wordt u er blij van maar ik heb er niets mee. Of wat dacht u van deze: ‘leeftijd is niet belangrijk tenzij je een kaas bent’. Een glimlach, maar ik kom er geen stap mee verder.
Ik vind elk OM-denk tegeltje ernstig afbreuk doen aan de stelling waar hij mee begint en aan de persoon die worstelt met een vraag of conflict. Ik kan alleen van de stellingen genieten met een borrel op of in een melige bui of in gezelschap van andere grappenmakers. De enige die bij mij is blijven hangen is ‘een relatie is met z’n tweeën problemen oplossen die je in je eentje niet hebt’.
Origineel en waar. Maar hoe los je die problemen dan op. Misschien door verder te surfen of het internet, of om samen of met een hulpverlener eens een goede duik in jullie relatie te maken en de onderste steen boven te krijgen of niets doen, dus rondjes blijven zwemmen en elke keer weer dezelfde problemen tegen te komen totdat er niets anders mogelijk meer is dan te watertrappen, de enige en vermoeiende manier om in elk geval nog je hoofd boven water te houden.
