p.h.p.d.

Een afkorting is een woord of langere woorden op een korte manier schrijven of zeggen. Heel veel bedrijfsnamen bestaan alleen maar uit afkortingen en soms zijn we de volledige naam zelfs helemaal vergeten. Bekende afkoringen waarvan we nog wel de betekenis weten zijn bv. (bijvoorbeeld) EHBO (eerste hulp bij ongelukken) of a.u.b. (alstublieft)

Veel namen van bedrijven bestaan ook uit afkortingen, denk aan banken zoals de ING, ABN-AMRO, RABO maar ook de HEMA, C&A, V&D zijn bedrijfsnamen die zelfden voluit worden geschreven en genoemd. Het is zelfs zo dat veel mensen de oorspronkelijke naam van een bedrijf voluit niet meer kennen.

Ook scholen kennen we als het VWO, de HAVO, de MAVO, het VMBO.

En waarom doen we dit allemaal.

Omdat het sneller is uit te spreken en sneller schrijft, omdat het soms eenvoudiger is te onthouden, omdat als het soms goedkoper is om te tekst te verkleinen, bv. als je je huis t.k. aanbiedt.

Voor kinderen zijn afkortingen vaak ook zo normaal dat ze zich niet afvragen of er nog een betekenis achter zit. Zo heb je in Alkmaar een speelthuis die de ‘OKB’ heet. Onze kinderen  vonden het normaal om naar de ‘OKB’ te gaan toen ze klein waren en niemand van de 5 zei ooit ‘wat een rare naam voor een speeltuin’. Want eigenlijk is het wel wat bizar om je speeltuin OKB te noemen. Deze speeltuin is al meer dan 50 jaar oud en is begonnen als ‘Speeltuinvereniging Ons Kinder Belang’. Ooit is er iemand begonnen om deze volledige naam niet meer te noemen maar er OKB van te maken en iedereen vond en vindt het normaal.

Zo heb ik ooit de geschiedenis gehoord van het IKAZIA ziekenhuis in Rotterdam. Ik vond het altijd een vreemde naam. Ik dacht misschien komt het van de Heilige Ikazia of is er ooit een beroemd arts geweest die I.K.Azia heette. Maar nee hoor. De naam Ikazia is een afkorting van  Interkerkelijk Actie Ziekenhuis in Aanbouw. Een stichting die in de jaren zestig lang geijverd heeft voor de bouw van het ziekenhuis.

Ook in ons gezin ontwikkelden wij zo onze eigen afkortingen. De meest bekende is a.g.v. wat eigenlijk ‘als gevolg van’ betekent. Bij ons thuis betekende het ‘aardappels, groente, vlees’. Dus traditioneel Hollands eten, zoals wij van onze ouders mee hebben gekregen. Ik zelf zet maar af en toe a.g.v. op tafel, omdat we ook graag andere maaltijden eten, met rijst of pasta, of vegetarisch of met vis.

In de loop der jaren werd a.g.v. een term voor een manier van leven, voor bepaalde groepen mensen in onze samenleving en gingen we als we een traditioneel (etend) gezin omschreven het hebben over a.g.v.ers. Ik heb zelfs een keer tijdens een sollicitatie het begrip a.g.v.ers gebruikt en me zeer verbaasd dat degene die tegenover mij zat niet even vroeg wat ik daarmee  bedoelde. Ik gebruikte de afkorting dan ook in een gesprek waar in elke regel wel een of meer afkortingen stonden; om een aandoening aan te duiden of een medicijn of een soort behandeling. Ik vond het een sport, hoe meer afkortingen, hoe meer indruk ik hoopte te maken als jonge sollicitant met weinig ervaring. En dat ik dan tussendoor niet bestaande afkortingen gebruikte, werd door degene tegenover mij niet opgemerkt of hij schaamde zich dat hij niet de betekenis wist van alles wat ik uitbraakte. Ik had zelfs de OKB nog wel kunnen noemen als een ernstige diagnose en IKAZIA als een krachtig medicijn.

Pas had ik een gesprek met een dame op leeftijd over haar lichamelijke kwalen. Gewoon in normaal Nederlands en zonder vaktermen. Ik toonde mijn meeleven met haar lichamelijke ongemakken en onverwachts zei ze tegen mij: ‘ik lijd aan p.h.p.d.’ Ik moest diep nadenken, maar er kwam niets boven borrelen dus vroeg ik wat ze bedoelde. Ze zei ‘pijntje hier, pijntje daar’. Daarna hebben we samen uitbundig gelachen.