8 maart

Deze dag is in de 20e eeuw ontstaat en verwijst naar de eerst staking van vrouwen in de textiel- en kledingindustrie, die plaatsvond op 8 maart 1908 in New York. De vrouwen staakten destijds voor een achturige werkdag, betere  werkomstandigheden en kiesrecht. De staking was het begin van de vrouwenemancipatie en het gevecht tegen vrouwendiscriminatie.

De internationale aandacht voor vrouwen richt zich op economische zelfstandigheid, empowerment, seksueel geweld, zorg en arbeid, discriminatie en racisme.

Als ik over mijn moeder en mijn periode als opvoeder nadenk, dan kan ik zeggen dat mijn moeder absoluut niet geëmancipeerd en zelfstandig was. Zo reisde zij nooit alleen, had geen school afgemaakt en is nooit verder gekomen dan poetsvrouw en leefde met mijn vader zeer traditioneel. Echter, ik heb een enorme switch gemaakt in ons gezin met 5 dochters.

Even de puntjes op een rij.

Economische zelfstandigheid.

Ik ben altijd een studerende en hard werkende moeder geweest, met meestal 3 banen, 5 kinderen en nog tijd voor hobby’s en een sociaal leven. Mijn kinderen vinden het normaal dat moeders werken en economisch onafhankelijk zijn van hun partner. Ze hebben nooit aangegeven te lijden onder een hardwerkende moeder, maar ik had wel het voorrecht, doordat ik meestal eigen baas was, mijn werktijden zelf te bepalen, dus ik was er bijna altijd om ze naar school te brengen en weer op te halen. Ik werkte vooral als ze op school zaten en als ze in bed lagen.

Empowerment.

Volgens Encyclo.nl valt onder empowerment ‘het benutten van de eigen capaciteiten en je ontwikkelingen om in economisch, sociaal en politiek opzicht actief mee gestalte te geven aan het eigen leven en dat van de maatschappij waarvan men deel uitmaakt’. Daaronder vielen bij ons de urenlange discussies aan tafel, het leren voor jezelf op te komen, het je ontwikkelen op het gebied van intellect, dus al vroeg wekelijks naar de bibliotheek, je zorg voor mensen ver weg ( bijvoorbeeld door Stichting schoenendoos waarin de kinderen jaarlijks een schoenendoos vulden, met nuttige en leuke spullen voor een kind in een arm land), het thuis uitnodigingen van klasgenoten die niet vaak bij iemand mochten spelen en later hen te stimuleren om te stemmen.

Zorg en arbeid.

Al vroeg moesten onze kinderen zelf een deel van hun geld verdienen. Het begon met klusjes thuis, maar daarna volgde vaak de beroemde folder- of krantenwijk en vervolgens werken in een winkel of bejaardentehuis. Ik vond werken een belangrijk onderdeel in de opvoeding. En zorgen voor elkaar was ook een serieus thema. Soms moeilijk omdat er ook rivaliteit was, maar hoe sloofden ze zich uit om een grabbelton voor een jarige zus te maken, een taart of pizza in hartvorm voor haar te bakken, je tand uit je tandendoosje weg te geven als de ander verdrietig was omdat zij haar tand had doorgeslikt, je kleding uit te lenen voor een feestje. Maar ook af en toe verplicht op visite bij je halfzijdig verlamde oma of je demente grootmoeder. Om te leren er voor een ander te zijn als je niets terugkrijgt.

Discriminatie en racisme.

In een gezin met kinderen van een verschillend ras is het acceptatie van die verschillen zo normaal geweest dat we daar thuis eigenlijk zelden mee te maken hadden. Wel buiten de deur hadden onze gekleurde kinderen regelmatig last van discriminatie en waar mogelijk pakten we dit met elkaar aan, bijvoorbeeld door een gesprek met de schooldirecteur.

Nu kun je ook gediscrimineerd worden door andere verschillen, bijvoorbeeld als je moeite hebt met leren of juist heel slim bent, doordat je niet zo groot bent als je leeftijdsgenoten, omdat je vaak net een beetje anders handelt of reageert of omdat je als gezin een Christelijk, kerkelijk leven leidt. Hier werd thuis regelmatig over gesproken, maar over het algemeen hebben onze kinderen weinig last gehad van discriminatie. Misschien wel omdat ze door de omgang thuis redelijk ‘bewapend’ de deur uitgingen.

Nu ik dit zo opschrijf denk ik dat ze niet anders opgevoed zouden zijn als ze 5 jongens waren geweest. Sommige dochters kunnen ook laminaat leggen en een kast in elkaar zetten, gewoon geleerd op stage of van youtube en soms van hun vader. Want deze vader had ook een rol in de opvoeding van de kinderen en niet alleen op papadag. Hij heeft zijn aandeel gedaan in het opvoeden van de meiden en waar nodig mij gesteund in mijn aanpak. Ook al was hij de enige man in huis, niks zieligs trouwens, hij zorgde voor de batterijen, maar met het zelfde plezier kocht hij hun maandverband bij het boodschappen halen. En op zijn werkkamer bewaart hij nog steeds een aantal Vaderdag cadeautjes die hem dierbaar zijn.