Je vertellen waar ik vannacht van wakker lag of je een foto laten zien van mijn interieur.

Bloggen is ‘in’. Tegenwoordig blogt half Nederland, vooral vrouwen hebben er een handje van. Sommige blogs lees ik graag, ze geven me interessante informatie, ze maken me vrolijk of laten me op een ander manier naar de wereld of naar mezelf kijken, ze laten me nadenken en relativeren, ze doen wat met me.

Maar heel veel blogs of andere berichten sla ik over of lees ik wel en ga me vervolgens ergeren, wat zonde van mijn dag en mijn tijd is. Zo kom ik veel informatie tegen over hoe goed, leuk, gezond, verstandig het is om in je werkpauze te gaan wandelen. Deze info wordt vergezeld met foto’s van prachtige vergezichten, mooie luchten en eigentijdse stillevens.

Fijn dat mensen anno 2019 erachter komen dat bewegen gezond is en dat als je even naar buiten gaat je weer met frisse moed kunt beginnen. Ik doe dat ook al vanaf mijn 4^e; op de kleuterschool hadden wij namelijk speelkwartier en volgens mij hadden mijn grootouders dat ook al. Dus waarom zo trots vertellen aan de hele wereld dat even buiten lopen in de pauze gezond is, dat je dat net hebt ontdekt. Waar was je de rest van je leven, heb je niet op school gezeten of leefde je onder een steen.

En dan het delen van alle prestaties van je kinderen, de eerste stapjes, de eerste tandjes, de eerste dag op de psz., de eerste dag naar school, eerste zwemles, eerste zwemdiploma etc. Je moet weten, ik ben dol op kinderen, van groot tot klein, maar ik hoef niet alle prestaties te weten van alle kinderen van mijn ‘volgers’. Kinderen die ik vaak niet eens ken. En bovendien lees ik alleen de succesverhalen, niet het kinderfeestje dat niet leuk was omdat bijna alle kinderen hadden afgezegd of het kind dat niet blij is met zijn nieuwe fiets, omdat hij liever een hijskraan wilde of een kind dat zich te pletter verveelt in een museum omdat hij er niets van begrijpt of een ouder die een keer niet trots is op zijn kind maar zich schaamt voor het brutale gedrag van zijn kroost.

Misschien als mensen de blijde en verdrietige of boze of pijnlijke berichten zouden delen, zou ik het gevoel hebben iemand echt een beetje te leren kennen. Nu blijft het bij een opsomming van fantastische prestaties.

Natuurlijk is het niet netjes om negatieve punten van jouw kind over het internet te strooien, dus misschien moeten ouders het wat vaker over zichzelf hebben. De moeite die ze hebben als hun kind toch naar de praktijkschool moet en is afgewezen voor het vmbo of het verdriet van een ouder die zijn kind een tik heeft uitgedeeld, omdat zijn zoon maar bleef zeuren terwijl de vader haast had om snel thuis te zijn zodat hij op tijd naar een vergadering kon.

Of dat je zegt….wandelen in de pauze is een goed idee, maar ik kan het niet opbrengen, want ik ben al zo moe of ik voel me niet gehoord als ik met collega’s ga wandelen in de pauze, ze spreken allemaal over beleidszaken en ik ben maar gewoon een secretaresse, maar durf er niets van te zeggen.

Bloggen over eten en interieurs zijn ook in. Ik ga er niet aan beginnen. Ten eerste kan ik niet indenken dat iemand geïnteresseerd is in mijn ontbijt, mijn lunch en mijn avondeten en al helemaal niet in mijn tussendoortjes. En andersom ben ik dat ook niet. Een kookboek of een site met recepten vind ik wel interessant, als ik wat variatie in de keuken zoek.

En over mijn interieur zal ik helemaal zwijgen. Hoe belangrijk is het om van mij te weten of ik moderne meubels heb, trendy of tweedehands, eiken of design of een bij elkaar geraapt zootje. Leer je mij daar beter door kennen, ga je mij meer of minder waarderen en heb je er wat aan bij de keuzes die je zelf maakt in je interieur. Volgens mij niet.

Dus zolang ik er zo over denk, zal ik blogs blijven schrijven waar je wat aan beleeft, waar je van kunt genieten, die niets zeggen over waar ik pijn heb of van wakker lig, maar die iets anders bij jou wakker maken, een nieuwe invalshoek, een grappig idee, een leuke oplossing of alleen maar een prettig lees moment. Gelukkig hoor ik van lezers dat ze genieten van het lezen van mijn blogs, ze noemen ze grappig, vrolijk, diepzinnig en boeiend. En dan ben ik ook weer tevreden.